Rasa koni dońskich pochodzi z przełomu XVIII/XIX wieku. Zwierzęta te wywodzą się od koni stepowych, hodowanych przez koczowników. Konie dońskie to mieszanka cech wielu innych ras. Koń karabachski to wcześniejsza forma konia dońskiego.
Dziś zwierzęta te hoduje się w stadninie Akdam. Koń doński jest średniej wielkości. Zazwyczaj osiąga wzrost około 150 cm. Cechuje się mocną budową, średniej wielkości głową oraz krótkim karkiem.
Strome łopatki utrudniają swobodę ruchów. Na zaokrąglonym zadzie znajduje się nisko osadzony ogon. Konie dońskie są wystawiane w różnych wyścigach, ponieważ są wytrzymałe. Wykorzystywane są także w rolnictwie, gdzie ceni się ich łagodny temperament.
Można spotkać je również przy pracach zaprzęgowych oraz w kawalerii. Trudne warunki stepowe sprawiły, że konie dońskie są wyjątkowo odporne fizycznie i nie potrzebują większej opieki. W ciężkich warunkach klimatycznych same musiały znajdować pożywienie. Musiały również przetrwać zimę.
Tak zahartowana rasa jest niewymagająca w utrzymaniu.