Choć ochrona zwierząt wydaje się być czymś stosunkowo nowym, w rzeczywistości jej korzenie w Polsce sięgają aż okresu średniowiecza, a dokładniej XI-XII wieku. Wówczas wdrożono przepisy ochronne, które swoim działaniem obejmowały bobra Castor fiber oraz tura Bos primigenius. Następnie na listę zwierząt chronionych wciągnięto żubra Bison bonasus, tarpana Equus gmelini, łabędzia niemego Cygnus olor, łosia Alces alces i sokoła wędrownego Falco peregrinus.
Podstawy do wprowadzenia ochrony gatunkowej we współczesnym rozumieniu dało uchwalenie ustawy o ochronie świstaków i kozic tatrzańskich, które miało miejsce w połowie XIX wieku. Polska ustawa o ochronie przyrody została uchwalona w 1949 roku, jednak bardzo wiele z jej postanowień nie było wówczas przestrzeganych. Nowa ustawa powstała ponad 40 lat później.
Obecnie w Polsce chronionych jest około 750 gatunków zwierząt. Polskie prawo skupia się zdecydowanie na ochranianiu zwierząt wyższych – prawie 89% gatunków z listy to kręgowce. Jest ono też odpowiednio dostosowane do dyrektyw Unii Europejskiej.